Emoties en burn-out

Elk van deze emoties heeft een betekenis en mag er zijn. Velen stoppen hun tranen snel onder of durven niet boos te zijn of niet toe te geven dat ze bang zijn.

Kom daarvan los! Hoe meer je je emoties beleeft en laat zijn, hoe minder ze ondergestopt worden en zich ergens gaan vastzetten in je lichaam, waar vroeg of laat altijd bijkomende kwaaltjes van komen. Natuurlijk heb ik het dan over bang, boos en bedroefd.

Laat het gewoon maar komen, je kan het proces van burn-out met zijn emoties ook een stuk gaan vergelijken met de 5 fasen van een rouwproces.

Eerst ga je in de ontkenning. Het kan niet dat ik een burn-out heb, waarom ik, net nu ik? Neen, dat is niets voor mij! Hier worden de emoties nog niet toegelaten.

Vervolgens ga je in de boosheid, neen, ik kan dat niet hebben, ik ben boos op mezelf dat ik nu thuis ben of niet meer kan, maar ook boos op de wereld rondom jou, op je omgeving, of je baas of je collega’s of je werk. Waarom overkomt mij dit? Waar heb ik dit aan verdiend? Hier komt de emotie boos erg opspelen. Vaak ga je ook dan nog eens anderen de schuld ervan geven of een zondebok zoeken. Slachtofferrol lonkt hier om de hoek.

Als je de fase van boosheid door bent gegaan, dan kom je in de vechten of onderhandelingsfase. In deze fase besef je dat je iets aan je problematiek moet doen, het wordt je drijfveer van herstel en hoop. Je zoekt de juiste burn-outhulp. Hier komt ook vaak de emotie bang kijken bij burn-out. Wat als ik nooit meer ga herstellen? Wat als het altijd zo gaat blijven? Men kan in deze fase dan ook nog niet spreken van aanvaarding, deze is nog ver zoeken. Het is eerder nog een strijden tegen met veel angsten.

Als je eenmaal door de vorige fase heen bent gegaan, kom je vaak in de fase van verdriet, droefheid. Hier komt dan de emotie bedroefd om de hoek lonken. Er komen tranen of geen tranen, dat kan ook. Je voelt je verkrampt. Als de realiteit is doorgedrongen, dan zal deze ook geaccepteerd dienen te worden en dat gaat vaak gepaard met gevoelens van onzekerheid, spijt, verdriet, angst en soms ook schuldgevoelens die spelen. Echter dit laatste voedt alleen nog maar deze fase en het niet-accepteren. Psychiater Kübler-Ross deed hier veel onderzoek naar en kwam ook tot de conclusie dat depressies vaak in deze en de voorgaande fase hun oorsprong vinden. Het zijn vaak uitingen van onderdrukte woede.

Tot slot kom je in de laatste fase van je emoties en dat is de aanvaarding. Er komt berusting dat het nu eenmaal is, zoals het is. Er komt echte acceptatie. Eens je hierin beland bent, dan is er ruimte voor de 4^e basisemotie en dat is blijheid. Het is niet zo dat ik bedoel dat je dan blij bent met je situatie, maar er is meer ruimte, rust om je blij te voelen, doordat je in die aanvaarding zit. Vanuit deze stap en emotie kan je weer verder kijken om aan de andere fasen van burn-out te gaan werken om tot herstel te komen.

Nog even kort dit: er zijn 6 fasen in burn-out, de fasen waar het in deze blog over gaat, zijn de fasen die vergelijkbaar zijn met een rouwproces, waar je doorheen moet om tot het aanvaarden en de 2^e fase van burn-out te komen. Dit artikel gaat dus over een stukje van de inhoud van de 2^e fase van burn-out en geeft de verschillende emoties weer waar je doorheen moet en kan bij burn-out en dat gaat in 5 fasen, maar dus niet te verwarren met de 6 fasen van burn-out!