Aanvaarden dat je in burn-out bent, dat is een moeilijke zaak. Eén van de moeilijkste dingen die er zijn, als ik naar mezelf kijk, maar ook naar alle mensen in de Facebookgroep of in mijn coachpraktijk.
Het maakt ook deel uit van de 2e fase van burn-out en zolang je dit niet ten volle kan pakken en doen, dan stagneert herstel of komt het zelfs niet op gang, vandaar dat het zo moeilijk is.
Ik krijg regelmatig de vraag hoe doe je dat dan aanvaarden?
Wel ja, door te aanvaarden hoe het nu is. Misschien niet het antwoord dat je verwacht.
Maar ja, hoe dan?
Wel, door niet met het verleden of de toekomst bezig te zijn.
Zolang je bezig bent met het verleden en aan het vergelijken bent met wat je vroeger allemaal kon en deed en heimwee hebt naar je oude leven, dan ben je aan het vechten en strijden tegen het nu en dus tegen je burn-out. Meestal gebeurt dit ook onbewust. Vaak kamp je dan ook met gevoelens en emoties van verdriet, wrok of pijn. Probeer dit onder controle te houden en telkens je jezelf betrapt op het bezig zijn met het verleden, gebruik dan bijvoorbeeld een affirmatie waarbij je tegen jezelf zegt: “Ik leef in het nu of ik leef nu”.
Hetzelfde geldt voor het bezig zijn met de toekomst. Als het proces al een tijdje duurt, dan is het vaak erg moeilijk om niet te gaan denken aan de toekomst of in je hoofd een datum te prikken wanneer je beter zou moeten zijn of terug aan het werk zou gaan. Je bent misschien ook bezig met de vraag wat je nog zou aankunnen of kunnen gaan doen van werk. Als je dit doet, dan ben je ook bewust of onbewust aan het strijden en vechten tegen je burn-out. Net hetzelfde principe als bezig zijn met het verleden. Je houdt je herstel tegen en je lichaam weet dat precies te kapteren en de herstelhormonen komen ook niet op gang.
Met de toekomst bezig zijn is iets voor fase 5 bij burn-out en als je weet dat aanvaarden iets is dat bij fase 2 hoort, dan weet je per definitie al dat je er niet op het juiste moment mee bezig bent. Trouwens bezig zijn met de toekomst, is een beetje zoals bezig zijn met een glazen bol. We kennen de toekomst niet, het hangt af van zoveel factoren die we niet in handen hebben en elke moment kan alles veranderen. Dus waarom zou je dat doen om nu al tijdens je ziekte bezig te zijn met iets dat je niet weet hoe het zal worden? Gun jezelf de tijd om te herstellen, stapje per stapje en je zal zien, eens het beter gaat, dan dient alles zich als vanzelf aan, omdat je er klaar voor bent. Geloof me op mijn woord!
Constant bezig zijn met de toekomst is een teken aan de wand dat je angstig bent voor de toekomst, of bang bent om niet meer graag gezien te worden of angst om de controle te verliezen. Patronen die aangepakt dienen te worden.
Aanvaarden is dus niet bezig zijn met het verleden of de toekomst, maar in het nu te leven en te laten zijn, los te laten.
Je kan dat bevorderen door aan meditatie te doen, ademhalingstechnieken toe te passen (is altijd in het nu) maar ook door onderliggende schuldgevoelens aan te pakken met je coach of therapeut, door je eigenwaarde naar omhoog te krikken en om te leren gaan met negatieve gedachten en emoties en je angsten aan te pakken of onder ogen te zien. Het gaat dus in fase 2 ook heel erg over bewustwording van je patronen, de welke verder worden aangepakt in de volgende fasen van herstel van burn-out.
Dus, ik vraag je alsjeblief: aanvaard echt dat het nu even niet goed gaat, dat het niet is wat je van je leven had verwacht, hoe sneller je dat ECHT kan, hoe sneller herstel op gang komt en je door kan naar een volgende fase van herstel.
Laat het verleden en de toekomst los!
Reactie plaatsen
Reacties